De bruggen zijn onderdeel van het grootschalige fietsnetwerk dat heel Amsterdam Zuidoost aan elkaar rijgt. Op de schaal van de wijk vormen de bruggen de entrees van het Spoorpark vanuit het bedrijventerrein. In de strakke ordening van Amsterdam Zuidoost ontstaan volwassen groene oases.

De versmelting van natuurlijke vormen en de regelmaat van de stedenbouwkundige compositie is de aanleiding voor het brugontwerp. Het beeldbepalende element van de bruggen is de leuning. Deze bestaat uit een dubbele rij houten stijlen, deels gezaagd uit de te slopen bruggen. De binnenste rij stijlen staan verticaal, circa 20 cm uit elkaar. De buitenste rij stijlen waait uit waardoor elke stijl een andere hoek heeft. Het resultaat is een verspringend en interfererend patroon met een complexe regelmaat in de brugleuningen. De interferentie tussen de twee rijen stijlen zorgen voor een moiré effect dat net als de glinstering van licht op water, riet en boombladeren een steeds wisselend patroon vormt. Van veraf lijken er golven over de leuning te lopen. Als je over de brug gaat verandert het zicht op het water en ontstaan er donker en licht patronen. Met het maatsysteem en patroon van de leuning is er de mogelijkheid om te variëren met de openheid en dichtheid. In de eerste brug is gekozen voor één houtmaat, waardoor de brug steeds dezelfde mate van transparantie heeft. In de tweede brug wordt de houtmaat richting de landhoofden getrapt breder. Hier zijn de beide landhoofden geslotener van karakter dan het midden van de brug.

Kleur en textuur
In de afwerking van het brugdek staat de verkeerskundige markering van de de twee verkeerstromen met fietsers en voetgangers op de eerste plaats. De kenmerkende gele kleur van de stoepranden in Amstel III zal op de brug als extra markering worden toegepast. De onderkant van de betonnen brug krijgt een donkere kleur en een rustieke vorm en oppervlaktestructuur.