Het rivierlandschap van de Rijn bij Arnhem is al eeuwenlang een strategische locatie. In de Romeinse tijd, vanaf circa 40 AD, stond hier een castellum. Deze militaire basis was onderdeel van de Romeinse Limes, de grens van het Romeinse rijk tussen Zwarte zee en Schotland. DaF-architecten kreeg de opdracht het Romeinse castellum van Meinerswijk weer zichtbaar te maken. Met een fragmentarische constructie op basis van de archeologische grondsporen, lukte het om bezoekers de indrukwekkende omvang van het castellum te laten ervaren zonder de bestaande landschappelijke setting te verstoren. Bij hoogwater stroomt het castellum onder, want de uiterwaarden Meinerswijk is onderdeel van het landelijke ‘ruimte voor de rivieren’-programma. Doorstroming is een eis van Rijkswaterstaat.

De gelaagde kwaliteit van het rivierlandschap van Meinerswijk is de belangrijkste troef van het gebied. Daarom maakten we een terughoudend visualisatie die in het landschap vervloeit. Meinerswijk is de enige plek in Nederland waar het landschap nog lijkt op het landschap uit de Romeinse tijd met zijn dynamische en brede rivier als begrenzing en verbinding. Het beste zicht op het castellum is vanaf de kazematten op de geniedijk van de IJssellinie. De twee militaire linies, de IJssellinie die na 1950 tijdens de Koude Oorlog werd gebouwd en de Romeinse Limes benutten elk de kracht van de rivier.
De visualisatie is onderdeel van de recreatieve ontsluiting van het gebied met wandel en fietsroutes waarin cultuurhistorische elementen uit verschillende periodes als ankerpunten dienen.

Verantwoording: In 1979 heeft archeoloog Willem Willems in Meinerswijk het enige castellum (rivierfort) van de Romeinse Limes in Gelderland aangetoond. Van de andere Gelderse castella zijn wel fragmenten gevonden, maar de exacte locatie en plattegrond zijn niet bekend. Het best bewaard in Meinerwijk zijn de sporen van de vijfde bouwfase van rond 175 AD: stenen funderingen van het principia (het hoofdgebouw) en de achterpoort van het castellum. De eerdere bouwfases waren van hout. In de visualisatie is uitgegaan van een gebouw van 35 x 36 meter met een basilica (hoge zaal) en een buitenhof. Dit was de gangbare typologie van principia in Romeinse forten. De maatvoering van de poort is gebaseerd op de grondsporen en vergelijkbare poorten in Duitsland en Engeland. Om de gelaagdheid van de archeologie te verbeelden hebben we verschillende lagen materiaal gestapeld: Zwarte steen verbeeld de brandsporen van de Bataafse Opstand in 68 AD toen alle Limes forten van Neder-Germanië in brand gestoken werden. Daarop ligt een laag tufsteen. Bovenop liggen getrokken keramische pannen. Hiervan zijn er veel op deze plek gevonden. Beide materialen zijn een sterke aanwijzing voor Romeinse archeologie. Tufsteen komt uit Duitsland en vraagt om grootschalige logistiek, De pannen komen uit de militaire pannenfabriek op de Holdeurn (Groesbeek). Na de Romeinse tijd duurde het tien eeuwen voordat de gebakken dakpan op grote schaal geproduceerd werd.