Na jaren van utilitaire renovaties waren de 4 bouwblokken van Studio 8 aan de Gouvernestraat en Diergaardesingel sleets geworden. De expressieve details gesneuveld in de vervanging met kunststof kozijnen en de kleuren verflenst tot grijs en lichtblauw. Daarnaast hadden bewoners al lang last van slapers en gebruikers op de open galerij. DaF-architecten heeft na historisch onderzoek een nieuw kleuren schema opgesteld voor het blok en een afsluiting voor de galerijen ontworpen die past bij het monumentale karakter van het trappenhuis. Zo heeft een van de iconen van de Rotterdamse stadsvernieuwing zijn theatraal optimisme terug gekregen.

Ben Hoek, van Studio 8 was in 1976 één van de jonge architecten die in opdracht van de Actiegroep het Oude Westen en de Maatschappij voor Volkswoningen de stadsvernieuwing in het Oude Westen vormgaf.
Anders dan in de latere Rotterdamse stadsvernieuwing was er hier ruimte voor experiment. Dat richtte zich vooral op het wonen aan de straat. In de voorafgaande jaren ’60 vond men de straat ongeschikt om aan te wonen. Woningblokken stonden in het groen, het liefst met een voetpad voor de deur. In het Oude Westen werd de straat van de oude volksbuurten herontdekt als stedelijk publiek domein. Een plek van ontmoeting en levendigheid. De woningen moesten met de woonkamers gericht zijn op de straat en niet op de privétuin zoals in de groeikernen van die tijd.
Om dit te bereiken heeft de architect de woningblokken aan de Gouvernestraat teruggelegd. Door de vooruitgeschoven trappenhuizen is een straatplein ontstaan waar woonkamers en getrapte galerijen op uitkijken. De route van straat naar woning is uitgesproken theatraal met coulissen en balkons van waaruit men ziet en gezien wordt. Het oorspronkelijke kleurschema met gele baksteen en de sterke contrastkleuren rood beneden en groen boven versterkt dit theatrale en open karakter. Ben Hoek heeft zich hiervoor laten inspireren door de bedrijfsruimtes die hier voorheen waren.
Anno 2020 is DaF-architecten samen met bewoners en opdrachtgever Woonstad aan de slag gegaan met deze woonblokken die na jaren van ad-hoc renovaties hun karakter kwijt waren geraakt. Restauratie paste niet binnen de financiën van het project en was gezien de grove architectuur ook niet op zijn plaats. Wat wel kon was het vervangen van de kunststof kozijnen door hout en daarmee de indeling van de kozijnen herstellen. De afsluiting van het trappenhuis moest beneden plaatsvinden. Door de toevoeging van een lantaarn is het een expressieve entree geworden.